Мен раббик!"- деген шақта Мәңкүр-Нәңкүр,
Тіліме жәрдем бергіл, Раббым Алла!
Ғылым мен ғамал жолдас оған серік,
һидаят[42] жігітлікте таупық беріп.
Қолынан малғұн шайтан халас айлап,
Нәсіп қыл түзелмекті жолға кіріп!
Бақыт, дәулет сағадат[43] нәсіп айла,
Көрсеткіл тұғыры жолды жанға пайда!
Атың бар Ғафур[44], Рахым[45]- ғасыларға,
Лa шарик[46] сенің кебиі патша қайда?!
Ла ташти, уа, назира - сенсің рахмат,
Білмедім, білдірмедің, сенсің - хамид[47].
Білемін би шакуне, би намуне
Болмайды бір Аллаға күфуан ахад[48]
Жараттың фазылыңменен жанның мүлкін,
Тамұқта түрлі ғазап ащы, шіркін!
Салсаң да қайсысына пенделерді,
Иа, Раббы, білдір оның нең, бар дүр еркің?!
Еш нәрсе құдіретіңнен басқа болмас,
Дауалап ойлай берсем, көңілім тұрмас.
Сиратіл[53] мәуіттен аман сақта,
Құдайға, қыла көрші иман жолдас!
Раббым Алла, нәбиім[54] — хақ Мухаммед!
Дінім - ислам: руза, намаз - бізге міндет!
Періште Мүңкір-Нәңкүр, менде нең бар,
Мәзһабым[55] улфа сізден ізгі милләт[56]!
Бар ма ақың алар сенің тағы менде,
Үмбетімін Мұхаммедке, Хаққа пенде.
Арман жоқ онан басқа бұ жалғаннан:
Осылай жауап берсем сол бір күнде!
Онан соң һаптиек бар еже сүре,
Оларды үйренерсің жүре-жүре.
Оқытар түркі кітап баспа-жазба,
Білерсің басың қатып көре-көре.
Қырық парыз, исламда бес, иман жеті,
Намаз да анық парыз: біл он екі.
Ғұсылда[17]- үш, таһаратта[18]- төрт, таямда[19]-':
Нифаста[20] хайыз[21] илан бар дүр екі.
Тағы бар: Әмір мағрүф[22],Нәһи мүңісір[23],
Бірі оның ғылымда дүр, қылдым зікір
Тағы бір және бар уәжіп[24] дін исламда ,
Қылғанға асани[25], соны қылғыл шүкір!
Сүннәт[26] бар Мұстахаббен[27] адаб[28] хәйә[29],
Харам[30] макруһи[31] мүстәні[32] қылмажия.
Мүбах[33] деген нәрседен тарт бойыңды,
Тәкәппар ғажап хасты қылма рия[34].
Нәрсеге Мұбах деген қадам ұрма,
Жақсы бол біз секілді, жаман болма!
Құдай - бір, пайғамбар-ақ, құран - шын біл!
Жолынан шариғаттың мойын бұрма!
Әзәзіл, шайтан малғұн тіліне ерме,
Көзің жұм, не мақұрымның жүзін көрме.
Қайыр бер, бейшараға, ас пенен тон,
Дүниеде бір сағатлық ғапыл жүрме!
Ұрлық, өтірік, ойнасты - өнер білме,
Біреуге ғайбат[35] сөйлеп, сырттан күлме.
Тілей бер құдайыңнан өз бағынды,
Біреудің хақысына көңіл бөлме!
Көңілінде түт жаратқан құдайыңды!
Сыйлап күт ата-анаң мен жұбайыңды!
Адамға жала жаппа,қастық қылма,
Махшарда тартпан десең уайымды.
Руза[36] мен намазыңды қылма қаза,
Сақтағыл өз бойыңды судай таза.
Мойныңа пенде хақын жүктеп кетпе,
Сабыр қыл келсе пәле, болма наза!
Аспанның дәл ортасы - Темірқазық,
Көкті биік жаратқан, жерді жазық.
Еркің барда ерікпей ғибадат[37] қыл,
Ғазірейіл өз пейілінен кетті жазып.
Шүкір қыл Алла берген нығметіне,
Разы бол, берсе қаза, құдіретіне.
Мал мен бас, қатын-бала,- бәрі дұшпан,
Дүниенің алданбағың дәулетіне!
Бұйрығын шариғаттың әр кез қойма,
Ас жиын, шақырмаған барма тойға!
Іс қылсаң құдай үшін қыл ниетпен,
Риямен өз ісіңді өзің жойма!
Жан қинап хақ бұйрығын ай лағыл сап,
Істерден құдай сүймес жүргіл аулақ!
Бозбалалық, боқшылық ғадет қылма,
Күлкі, сықақ, жел сөзге жоламай бақ!
Алданып баяны жоқ дүние малға,
Ақшаға, алтын, күміс назар салма!
Жалғанда жаманшылық жанға залал,
Махшарда қаулап тұрған отқа жанба!
Жылқы, қой , ара түспес, сиыр, түйе,
Жатарсың жазаң болса, отқа күйе.
Бермейді жәрдем саған қатын-бала,
Болмаса жарылқаушы Жаббар[38] ие.
Жігіттер, айта берсем, таусылмас сөз,
Бұл жалған бәрімізден өтеді тез.
Дүниенің қанша жиған, бәрі қалар,
Бұйырар ораздыға үш қабат бөз.
Әзәзіл аздырмаққа буар белін,
Жігіттер, берме қолдан иман гүлін!
Шамасы ғибадатқа келмеген соң,
Безеген Мәшһүр Жүсіп қызыл тілін.
Насихат сөз айтамын, салсаң құлақ,
Азық ал: барар жерің алыс-жырақ.
Жүк ауыр, жеңілте гөр, қылып амал(ғамал),
Бұл өлім қас пен көзден жақынырақ.
Бұл өлім бірдей келер бар мен жоққа,
Бір күн аш, қанағат қыл бір күн тоққа!
Қай күн килігерің болжаусыз ғой,
Құрулы сарыжадай атқан оққа!
Сол нәпсі жігіттікте тыйылмайды,
Дүние қандай тәтті, қиылмайды.
Жисаң да дүние малын түк шығармай,
Үш қабат бөзден басқа бұйырмайды.
Су емес мейірің қанар, дүние сағым,
Сөйлеп қал осындайда тіл мен жағым.
