Ён разбудзіў Андрэйку, і яны пайшлі спаць на сена. Пры гэтым дзед мармытаў:
— Што ж! Вышэй пят не падскочыш! Заўтра дапішам.
Не бачыць дзед, што Андрэйка даўно ўжо спіць.
«Ці ты мне не сын? Ці я не бацька табе? Здаецца, не надта чужыя
Ніколі капейкі якой не прышлеш, а яна мне па зарэз цяпер патрэбна».
