Бұл шақта большевик қазақтар ойлап тапқан «қазақтың жауы – қазақ», «қазақтар бір-бірінің балағынан тартуды ғана біледі» деген топас түсініктер жаңа буынның санасын улап жатты. Уланып қалғандары шынымен сондай екеніне сеніп, жақсының жағасына жармасып, тірсегінен тістеуді мәртебе санайтын. Ал Өзбекәлі мұндай стереотипті сындыру үшін намысты, ұлтшыл, білімді, дарынды азаматтарды бір-бірін қолдауға үгіттеп, бастарын біріктіріп отырды. Ірі азаматтардың ауызбіршілігін көргенде қазақ қоғамы жершілдік пен рушылдыққа бой бермей, рухани һәм мәдени тұтастығын ұстап тұратын. Сондықтан да Өзбекәлі өмірден өткелі жиырма бес жыл болса да, оның соңынан өсек-аяң ілескен емес.