- Ну што ты! - адказваў усходні вецер, - але хутка трапім і туды! Бачыш гэтую стромую, як сцяна, скалу і ў ёй вялікую пячору, над уваходам якой спускаюцца, быццам зялёны заслону, вінаградныя лазы? Мы павінны прайсці праз гэтую пячору! Загарні добранька ў плашч: тут паліць сонца, але адзін крок — і нас ахопіць Мароз. У птушкі, якая пралятае міма пячоры, адно крыло адчувае летняе цяпло, а іншае — зімовы холад!