1907 жылы Григорий Петров Екінші Дума депутаттығына сайланады. Алайда оның жаңашыл діни көзқарастары, елге күрделі реформа қажеттігі, білім саласын көтеріп, халықтың әлеуметтік жағдайын реттеу керектігі туралы ойлары билікке ұнамайды. Сол жылы елдегі дінбасы митрополит Антонионы сынағаны үшін қуғынға ұшырап, Петербургтен кетуге тура келеді.