бәрі ұмытқан Мойынқұм деп аталатын ұланғайыр даланың туу бір қиян шетіндегі кішкентай ғана «Жалпақсаз» деген теміржол бекетіндегі медпунктте медбике болып қызмет істеп жүрген өзінің сүйіктісін екінші рет іздеп келетін сәтін ұмыта қоймаған шығарсың? Сонда нақсүйеріне жете алмай, орта жолда браконьерлердің тұтқынына түсіп, екі қолы артына байлаулы күйі жаңағы баскесерлер оңды-солды аяусыз қырған өлі киіктердің ұшаларымен бірге дәу жүк машинасының кузовында қапа боп жатқан Авдий өзінің сүйіктісі туралы: «Жаратқан аман болғай! Жүрегіңе махаббат кеп жабысқанда Құдайдың рахымында шек болмайтынын ол да түсінсе ғой!..» деп армандамаушы ма еді.