Күн шығыста бір құтты мекен бар. Оны пайғамбар соққан. Әзіреті Ыдырыс пайғамбардың қадым жайын көрдім. Иллаһи нұрға бөленіп тұр екен. Ол жерде бір бәйтерекке назарым түсті. Неше мың бұтағы бар. Әр бұтағында қисапсыз бұлбұл сайрап отыр. Олар зікір айтқанда тау-тас, аспан-жер теңселіп қосыла таһлил айтады. Ұшқан құс, жүгірген аң тапжылмай зікірге мас болады. «Бұлбұлдар осында зияратқа келген әулиелердің рухы» деп айтты Жебірейіл. Ол жерде екі бас намаз оқыдым. Намазда ерекше күйге бөлейтін мекен екен, – деді. Сол кезде Әубәкір Сыдық тұрып:
– Әттең қартайдым, қуатым кеміді. Ол жаққа жете алмаспын. Бірақ кімде-кім ол жерге барып менің хақыма екі бас намаз оқыса сират көпірден өтерде жәрдемдесемін, – деді. Әзіреті Омар да шыдай алмай:
– Мен де ол жаққа жете алмаспын. Менің де хақыма екі бас намаз оқыса мизан таразысында сауаптан бөлісем, – деді. Оспан да:
– Менің хақыма екі бас оқыған пендеге пейіштің есігін ашармын, – деді. Әзіреті Әлі:
– Мен дүлдүлмен шапсам да жете алмаспын. Бірақ ұрпағыма сонда барып, ілім-жайыңдар деп аманат етемін. Ол жақта менің хақыма екі бас намаз оқыған пендеге пейіштің хауыз кәусарының суын ішкіземін, – деді.