ҚОШ!
Жас өтті тынымсыз,
Өнерсіз, ғылымсыз.
Надандық жолымен
Кеттім-ау білімсіз.
Оқытпай баламды,
О да өсті тыюсыз.
Ойламай шамамды,
Алды-артым жиюсыз.
Бақ қайда қиыпсыз,
Бос тілек сыйымсыз.
Қазақта қажытты,
Күнім жоқ жиынсыз.
Бір жол бар келгісіз,
Қайта өмір көргісіз.
Ізім жоқ, түзім жоқ,
Өттім-ау белгісіз!
Қағазым - жолдасым,
Қаламым — сырласым,
Өлген соң белгілі,
Қайта кеп тұрмасым.
Тіл сорлы — сырласым,
Бекерге тұрмасым,
Алдымнан жарылқап,
Алла көр қылмасын.
Ел анау, мен мынау,
Қайтейін, бір басым.
Аман бол, ағайын,
Татуым — қимасым.
Надандық жаман ғой,
Оқыған — адам ғой.
Ізденіп көріңіз,
Ғылымды заман ғой.
Насихат тегін ғой,
Салулы егін ғой.
Еңбек қыл, ерінбе,
Араздық кегін қой.
Ғылым бір кенің ғой,
Ауырсаң емің ғой.
Бәріне жетеді,
Таусылмас көлің ғой.
Мен қайғы жедім ғой,
Қапы өттім дедім ғой.
Қазағым, қам ойлан,
Сен де адам едің ғой.
Жалыналық Абайға, жүр, баралық!
Білімді сол кісіден ізденелік!
«Әдейі іздеп біз келдік сізге» делік.
«Өмір зая болмастық өнер үйрет,
Ақылыңды аяма бізге» делік.
қан талассыз мақтау, боқтау,
Жақсы іске — ындын, зиянға салар тоқтау.
Көп наданның сөзімен құйқылжысаң,
Сен де жынды боласың есі жоқтау
Шыққаным Шыңғыстағы бір биік тау,
Жақсы екен тауға шығып тағдыр сынау!
Қайырлы түн болсын деп үнсіз айтып,
Күн кеткен соң, түн келді қараңғылау!
Аспандағы ай, жұлдыз — бәрі айналды,
Жалғыз-ақ Темірқазық тапжылмайды-ау!
Күн батып, ай, жұлдыздың айналуы —
Шыныңда, дөңгелеген жер жүрісі-ау.
Күн жауды, көз шағылды нажағайлап,
Судан от жаратылып шыққаны анау.
Көктен жаңбыр құяды, жерден бұлақ,
Қанша ақса да оларда бар таусылмау.
ІН
Жер жүзіне қарасам,
Неше түрлі халық бар.
Дін, иманын санасам,
Мыңнан артық анық бар.
Бұл қалай деп ойласам,
Мұның да бір сыры бар.
Терең ойға бойласам,
Дәл мынадай түрі бар:
Жардың шашы сансыз көп,
Ол санауға келмей тұр.
Анық нұры осы деп,
Әркім бір тал ұстап жүр.
Жарығың өшіп көңілден,
Кәрілік жаман өлімнен
Бұл дүниеде қыз қызық,
Бозбалада ой бұзық.
Сынаптай толқып,
Түлкідей жортып,
Кетеді көңіл әр жаққа
