Түркі халқының ішінде әр нәрсені тоғыз-тоғыздан қылу, санның толығы -тоғыз» - деп, сондықтан болған деседі.
Алаңдықпен тұрмады, ылаң (елең) болды
заманында: «Күл төбеде күнде кеңес»,- деген сөз мақал болды
Марғұлан, Самарқан - бәрін өзіне қаратып алып, орданы Ташкентке алып барып орнатқан.
Бұхара, Самарқан ханы болып тұрған «Жақсы Ғабдолла» ханды өлтіріп, оның баласы Ғабдолмүмин ханды да өлтіріп, Мауралнаһрге қожайындық қылып. Ол уақыттарда Сауранда да бір хан, Сунақта да бір хан, Отырарда да бір хан, Созақта да бір хан,- әр күл төбенің басында тауықтың қоразындай қоқырайғандардың бәрін көк ерім бос шөптей, оп-оңай жұлып алып, Имамқұлы хан үш қабат соғысып, түк өндіре алмай. Ташкен, Түркістан, Андижан
Кигіз үйді қолдан жасатып, жұртқа өрнек-өнеге қылған Уыз хан болғандықтан: «Кигіз туырлықты, Уыз үйлі» - атанып қалды.
Ай, анажан, мені өлмесін, жасасын десең, Құдай бар, соны «Бір!» - біл, пұсырман қауымында бол! Бұл айтқанымды мақұлдамасаң, өлсем, өлемін, олда-білда сенің емшегіңді ембеймін!-
Түркі заманында көшіп-қонып жүретұғын жұрт болды. Өзі Ыстықкөлді ұнатып, сонда тұрақтады. Қазақ: «Жолым үй» - дейді. Керегесі жоқ қос, баспаналары болды.
Бұл айтылғаннан басқа Адам ұрпағы Жаппастан өрбіп-өнген. Тарихтан көрген, атын білетіндеріміз: Түркі, Хазар, Сақлаб, Рус, Минкі (Мың). Шын, Кимари, Тарыф (Тарых) - бәрі де алды-алдына ел болып, жұрт болып, өсіп-өнген.
