Слова «беларусы» крычаў ён што ёсць духу, дзіка, праразліва, быццам склікаючы другіх падобных неўрастэнікаў на страшэнны гвалт.
Не, не расстаўся я з табою, мой родны край, - думаў Лявон, - не расстаўся, але ў вялікай нязгодзе ўжо мы з табою... Ты не разумееш мяне, а я не магу згодзіцца з табою і з тваімі парадкамі».
Мой родны край, краса мая,
З табой навек расстаўся я!..
«Беларусь, Беларусь! Што ты цяпер ёсць?» - звінела яму адна думка. «І што з табою будзе», - плыла другая.
Ад зямлі адарваўся і неба не дастаў...
Народная прыказка
Ад зямлі адарваўся і неба не дастаў...
Народная
А хто там ідзе, а хто там ідзе
У агромністай такой грамадзе?
- Беларусы!!!
Дык няўжо ж хадзіць да іх, - думаў Лявон Задума, - дзеля тых іх каўняроў, пальчатак і старавечных парасонаў?»
вучоны хлопец, з сваім высока ўзнятым ідэалам над нізка апушчаным жыццём.
ж яму да рук «Песні-жальбы» - Якуба Коласа і «Жалейка» - Янкі Купалы,
